ผัง ๒ หมายถึง ว. เข้มแข็ง, รวดเร็ว, เช่น ผายผัง.
ก. เอาสิ่งที่ใช้เป็นอาหารใส่ลงในกระทะที่มีนํ้ามันหรือนํ้าเล็กน้อยตั้งไฟแล้วพลิกกลับไปมาจนสุก เช่น ผัดข้าว ผัดหมี่, เรียกอาหารที่ทําด้วยวิธีการเช่นนั้น เช่น ข้าวผัด หมี่ผัด; ย้ายไปย้ายมา, หมุนไปมา, ล่อให้ไล่; ขอเลื่อนเวลาไป เช่น ผัดวัน ผัดหนี้; เอาแป้งลูบที่หน้าเพื่อให้นวล เช่น ผัดหน้า.
ก. ผัดให้หลงเชื่อรํ่าไปอย่างขอไปที.
ก. ล่อให้ช้างไล่.
ก. ผัดพอให้ทุเลาหรือหย่อนคลายลง.
ก. หมุนกลับไปกลับมา.
ก. ขอเลื่อนเวลาอยู่เรื่อย ๆ, เพี้ยนผัด ก็ว่า.
(สํา) ก. ขอเลื่อนเวลาออกไปครั้งแล้วครั้งเล่า.